W naturze
Warunki naturalne
Legwan zielony po raz pierwszy odkryty został w 1555 roku. Przez miejscowych (w języku karib) był nazywany "Iwana" . Legwany zielone zamieszkują liściaste, deszczowe lasy tropikalne Ameryki Południowej i Środkowej. Temperatura na tych terenach wynosi za dnia 25-35°C, przy wilgotności 60-90% , a w nocy temperatura spada do 22-26°C zaś wilgotność wzrasta wówczas do 90-100%.
Legwany są zwierzętami prowadzącymi dzienny, nadrzewny tryb życia. Zamieszkują one głównie drzewa znajdujące się w pobliżu wody, do której bez najmniejszego wahania zeskakują z dużych ( nawet 20 m) wysokości. W wodzie poruszają się doskonale (mogą wstrzymać oddech na ok. 40 minut), a jako napędu używają silnego, długiego ogona. Na ziemię schodzą w celu złożenia jaj i niekiedy w poszukiwaniu pokarmu. Jeżeli znajdują się już na ziemi poruszają się powoli ciągnąc brzuch po podłożu na ugiętych kończynach, wykonując faliste ruchy ogonem. Natomiast podczas ucieczki poruszają się bardzo szybko i zdecydowanie na wyprostowanych łapach z brzuchem uniesionym nad ziemią.
Legwany są zwierzętami terytorialnymi. Kiedy jakiś osobnik zapędzi się na terytorium innego osobnika, legwan będący na swoim terenie daje znak intruzowi, że nie jest tu mile widziany poprzez kiwanie głową z naprężonym workiem podgardłowym. Kiwanie workiem podgardłowym jest też formą zalotów i metodą wabienia samic przez samca.
Ulubionym miejscem w którym legwany przebywają są plątaniny lian i gęste listowie drzew, w którym mogą się ukryć. Wyszukują sobie jednak miejsca dobrze nasłonecznione. Młode legwany zamieszkują niższe partie drzew i w miarę swego wzrostu przechodzą na wyższe gałęzie. Jedno drzewo jest w stanie zapewnić tym zwierzętom miejsce na posiłek, bezpieczny wypoczynek oraz sen. Do snu wybierają gałęzie o średnicy 1-2 cm o równoległym położeniu względem ziemi.
|
| Legwany mieszkające wśród
drzew wykonują
często przedziwne akrobacje. (fot. Izabela Wołoszek)
|
Do Europy najczęściej przywożone są osobniki mające około 30 cm i są po ukończeniu drugiego miesiąca życia. Gdy legwan zielony kończy rok mierzy już 60 cm, a po dwóch latach 120 cm co nie jest regułą. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 2-3 lat i są zwierzętami jajorodnymi. Samica w ciągu dziesięcioletniego życia składa jaja tylko 5-8 razy.
Okres lęgowy u legwana trwa od jednego do trzech miesięcy, a samica składa jaja tylko raz w ciągu najsuchszego okresu roku, co ma na celu wystawienie gniazda na jak największe nasłonecznienie i zapobiegnięciu zalaniu gniazda wodą.
Młode zaś wykluwają się w porze deszczowej gdzie mają zapewnioną obfitość pokarmu, a zaraz po wykluciu są niezależne i zaczynają pożywiać się same. Pożywieniem legwanów zielonych w naturalnym środowisku są przede wszystkim liście stanowiące 60-80% całej diety. Resztę diety stanowią pąki kwiatów oraz owoce. Sporadycznie i to raczej przypadkowo zjadane są też owady. Najchętniej odwiedzanymi przez legwany drzewami są Citharexylen, które stanowią 50% drzew oraz mimozy 30% czyli 15% całej populacji roślinnej lasów deszczowych. Do mimoz zaliczamy 400 gatunków roślin zielonych, krzewów, drzew i pnączy. Głównym zagrożeniem dla młodego legwana zielonego jest inny przedstawiciel rodziny legwanów, bazyliszek hełmiasty (Basiliscus basiliscus), stanowiący szczególne zagrożenie dla młodych legwanów zielonych mających ok. 2-3 miesiące. Do innych naturalnych wrogów należą: opos, pies, boa dusiciel, anakonda, krokodyl, piranie i duże ptaki drapieżne. Jednak największym zagrożeniem dla tego gatunku jest oczywiście człowiek. Ludzie skutecznie wypierają legwany ze swojego środowiska zajmując ziemię pod uprawy rolne (stosowanie pestycydów), szerząc nielegalny handel, jak również polując na nie, bo mięso legwana zielonego jest mięsem jadalnym i uchodzi za przysmak. To wszystko jest przyczyną zmniejszania się jego populacji.
|
Dyskusje na forum:
Reklama:
|
|
